മഴയുടെ കാതില്‍ ഒരു കിന്നാരം
ആരോടും പറയാതെ ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു.എങ്ങോട്റെന്ന്നരിയതെയുള്ള യാത്രയില്‍ മനസ്സ് ആകെ കലുഷിതമായിരുന്നു എങ്കിലും ആകാശത്തിന്റെ നിറവും എന്റെ മനസ്സും ഒരു പോലെയയത്തില്‍ ഞാന്‍ വളരെ സന്തോഷിച്ചു.കാരണം ഇരുന്ന്ട് മൂടിയ കാര്‍മേഘം എന്റെ തലയ്ക്കു മേല്‍ പെയ്യാന്‍ വെമ്പി നിന്നിരുന്നു .എന്റെ കണ്ണിലും കാര്‍മേഘം വന്നു കൂടി.എപ്പോള്‍ പെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാന്‍ ധ്യാന നിരതനായി നടന്നു നീങ്ങി.ഒരു കാറ്റടിച്ചു മഴ ചാറ്റാന്‍ തുടങ്ങി.പിന്നെ ഒരു നിമിഷം പോലും ബാക്കി വെച്ചില്ല.മഴയില്‍ ഞാന്‍ നനഞ്ഞു .അവളെ ഞാന്‍ അനുഭവിച്ചു.എന്തു സുഖമാണ് അവളുടെ നേര്‍ത്ത തുള്ളികള്‍ എന്റെ മേലെ വന്നു പതിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ എന്റെ ചുണ്ടിലൂടെ അലിഞ്ഞിരങ്ങുംപോള്‍ എന്ത് മാധുര്യമാണ്.എന്റെ വിരലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ അവളെ ഞെന്‍ തഴുകിയിറക്കി.പിന്നെ അല്‍പ നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവള്‍ ഈനില്‍ നിന്നും പിരിഞ്ഞു പോയി.ഒരു വിരഹ താപതോടെ.എങ്കിലും ഒരു കുളിരായി എന്റെ വിരഹ കടലിന്റെ തീരത്ത് അവളുണ്ട്.
No comments:
Post a Comment